கடைசி பக்க கிறுக்கல்கள்-4

எனக்கும் மனைவிக்குமான அந்தரங்க பொழுதுகளில் முன்னறிவிப்பின்றி பெய்கின்ற மழையை போல சட்டென்று நுழைந்துவிடுகின்றது உன் நினைவுகள்.

எப்போதும் போல உன நினைவுகள் என்னவளுடனான இறுக்கத்தை குறைக்க எதேதோ சொல்லி அணைப்பின் இறுக்கம் தவிர்த்து வெளியேறி பால்கனி வருவேன் சிகரெட் துண்டோடு

என்னவென்று தெரியாமல் துடித்தே போவாள் என் சகர்தமினி
காலையில் தொடங்கி எனக்காக காத்திருப்பதாகவும்
சூரியனின் வெயில் பட்டு கொடியில் காயப்போட்ட துணியின்
நிழல் வாசலில் விழும் மதியத்தின் அந்தகார நேரங்களில்
தனிமை தன்னை மிகவும் இம்சிப்பதாகவும் கலங்கிய கண்களோடு
என் மேலிரண்டு சட்டை பொத்தான் கழட்டி தோழ் சாய்வாள் நின்றபடி

ஏன், இந்த உடைந்து போன இரவுகளில் உன்னையே நினைக்க தூண்டுகிறது இந்த நாளமில்லா சுரப்பிகள்

பேசாமல் உன்னிடம் மாலை நேர டியூஷன் படிக்கும் சிறுவர்களுக்கு
பாடம் சொல்லி கொடுப்பது போல எனக்கும் சொல்லி கொடுத்திருக்கலாம “முழுவதுமாய் உன்னை எப்படி மறப்பது” என்று

If you enjoyed this post, make sure you subscribe to my RSS feed!